Tο ΚΘΒΕ δέκα μήνες «ώδινεν όρος», όμως «το καλοκαίρι θα θερίσουμε»...

Tο ΚΘΒΕ δέκα μήνες  «ώδινεν όρος», όμως «το καλοκαίρι θα θερίσουμε»... ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ

- Γιάννης Αναστασάκης, καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

«Έζησα την ...“Τρικυμία” (του Ουίλιαμ Σέξπιρ), αλλά ...ελπίζω πως “Το καλοκαίρι θα θερίσουμε” (του Αλ. Δαμιανού)». (Είχα ζητήσει απ τον κλασικό φιλόλογο, ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιάννη Αναστασάκη να περιγράψει με τίτλους θεατρικών έργων την «αίσθηση» των δέκα μηνών, που ...κυοφορεί τη νέα του ιδιότητα-αυτή του διευθυντή του βορειολλαδίτικου Κρατικού θεάτρου της χώρας). Ο δρόμος για τον Γιάννη Αναστασάκη, με αφετηρία την ...πλατεία Επταλόφου των Αμπελοκήπων της Θεσσαλονίκης και «προορισμό» τον Λευκό Πύργο κράτησε ...52 χρόνια. Μεσολάβησαν «στάσεις» στη Φιλοσοφική Σχολή στα Γιάννενα, στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ στου Χαριλάου, σε θέατρα και κινηματογραφικά πλατό στην Αθήνα, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Πάτρας κι ύστερα, πίσω στη Θεσσαλονίκη, στον 7ο όροφο του θεάτρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών ως ο 17ος καλλιτεχνικός διευθυντής του πολύπαθου Κρατικού Θεάτρου Βόρειας Ελλάδας.

«Πρωτομπήκα σε τούτο το γραφείο απ΄ την εποχή διεύθυνσης του ...αείμνηστου Νίκου Μπακόλα» μονολογώ κατά το καλωσόρισμά του στο φωτεινό γραφείο και... «Υπέροχη σύμπτωση. Ήταν ο μόνος Θεσσαλονικιός διευθυντής στο ΚΘΒΕ. Εκείνος και τώρα ...εγώ. Ίσως γι αυτό με επέλεξαν. Γιατί ήμουν Θεσσαλονικιός και γιατί δεν ήμουν ...φίρμα» σχολιάζει, χαμογελώντας... Εκείνος όμως δεν «έφυγε» ποτέ από την πόλη του. Δεν «χρειάστηκε» την Αθήνα ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», ούτε για το θέατρο, για τη δημοσιογραφία που υπηρέτησε, ούτε για τη λογοτεχνία, όπου μεγαλούργησε...Πίστευα πως αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο πρέπει να διαλέξει μεγάλο στίβο για την αναμέτρηση. Τότε (στα 1989 που έφυγα, τελειώνοντας τη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ) στη Θεσσαλονίκη υπήρχε μόνο το ΚΘΒΕ και η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης...

Φοράει μαύρη μακό μπλούζα, με τυπωμένη τη μορφή του Άλφρεντ Χίτσκοκ στο στήθος, καπνίζει πολύ. Στον τοίχο πίσω του και στο παλιό καβαλέτο στα δεξιά του προβάλλει παντού η ασπρόμαυρη μορφή του Μίνου Βολανάκη.

Και να ...σκεφθείς, δεν τον αγαπώ ιδιαίτερα (τον Χίτσκοκ). Έτυχε· ήταν η μόνη καθαρή μπλούζα που μου απέμεινε- είμαι εργένης εδώ (η ηθοποιός σύζυγος και η φοιτήτρια αρχαιολογίας κόρη του ζουν στην Αθήνα)...Τον Μπέργκμαν αγαπώ, τον Ταρκόφσκι, τον «Θίασο» του Αγγελόπουλου, τον Οικονομίδη που παίζω στις ταινίες του, τον Τομ Γουέιτς, την Έιμι Γουάινχάουζ, τον Χατζιδάκι, τον Λοΐζο, τον Μίνωα Βολανάκη»... (δεν τον ρώτησα, μόνος του θέλησε να δώσει το «στίγμα» του). Όμως... «Δεν πιστεύω στα στίγματα. Δεν ξέρω καν αν είναι απαραίτητο...».

- Επιχείρησαν, μάλλον ανεπιτυχώς, πολλοί από τους προκατόχους σας να δώσουν «στίγμα» στο ΚΘΒΕ. Υπό την έννοια της «σχολής». Τα «ιστορικά θέατρα» (Εθνικό- Τέχνης) αντικατοπτρίζονται στην υποκριτική των αποφοίτων τους. Το ΚΘΒΕ λειτούργησε ως ... «πανδοχέας» υποκριτικών, ρεπερτορίου.. Παράγει θεατρικά προϊόντα, αλλά σαν μία ... βιο-μηχανία ή εστω βιο-τεχνία θεάτρου... Θέλετε να το αλλάξετε;

«Έχουμε μεγάλα θέατρα. Πρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα κοινό που έχει ανάγκη να δει καλό θέατρο... Δεν θέλω να φανώ υπερφίαλος, αλλά δεν πιστεύω ότι όλοι πρέπει να 'χουν ένα στίγμα! Και έχω το παράδειγμα του Βολανάκη: μου διάβαζε δακρυσμένος τη μετάφραση του “Art” της Γιασμiν Ρεζά που μόλις την είχε τελειώσει και σκηνοθετούσε παράλληλα το “Βολπόνε” του Μπεν Τζόνσον στο Εθνικό. Σκηνοθέτησε το “Ψύλλοι στα αυτιά” του Φεϊντώ αλλά και το “Περιμένοντας τον Γκοντό” του Μπέκετ. Και την “Αντιγόνη” με τη Βουγιουκλάκη και τα “Παραβάν” του Ζαν Ζενέ. Τη Μιμή Ντενίση στην “Μπουμπουλίνα” και τη Μελίνα Μερκούρη στη “Μήδεια”. Και στη διάρκεια της θητείας του στο ΚΘΒΕ έφερε τον Άντριου Βισνιέφσκι και τον Δημήρη Μαυρίκιο και τον νεαρό τότε Τσακίρη».

Το μεγάλο γραφείο είναι γεμάτο με χαρτιά, αντίγραφα, σφραγίδες, αποδείξεις ...Είναι όλα διαταγές πληρωμών, οικονομικές υποχρεώσεις, έξοδα, έσοδα, χρέη, αιτήσεις...

- Το οικονομικό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ΚΘΒΕ;

«Βλέπω τη διάθεση του υπουργού, του κ. Μπαλτά, να βοηθήσει. Όχι δεν υλοποιήθηκε η δέσμευση του προκατόχου του, του κ. Ξυδάκη, να τοποθετηθεί άμεσα “οικονομικός διευθυντής”. Περιμένω ακόμη... Ο οικονομικός διευθυντής όμως θα πρέπει να “καταλαβαίνει” από θέατρο. Όχι μόνο από αριθμούς... Με την τροποποίηση της τιμολογιακής πολιτικής του ΚΘΒΕ (γενική είσοδος με 5 ευρώ κάθε Τετάρτη και Πέμπτη), οι θεατές αυξήθηκαν και στο εννιάμηνο που πέρασε παρακολούθησαν δωρεάν τις παραστάσεις του θεάτρου 4.500 άνεργοι. Επιτεύχθηκε η ρύθμιση χρεών προς το ΙΚΑ (2.700.000 ευρώ), τη ΔΕΗ (500.00 ευρώ) και την ΕΥΑΘ (28.000 ευρώ). Οι εργαζόμενοι εξοφλήθηκαν και πληρώνονται κανονικά. Έχουμε τελικά μείωση των εξόδων κατά 1.555.744 ευρώ σε σχέση με το περσινό διάστημα (Σεπτεμβρίου- Μαρτίου) και αύξηση των εσόδων κατά 125.214 ευρώ στο ίδιο διάστημα (αύξηση των θεατών κατά 40%). Συνολικά, το χρέος του θεάτρου μειώθηκε κατά 1.253.804 ευρώ (από 7.768.585 ευρώ “κατέβηκε” στα 6.515.581 ευρώ). Αναρτώνται όλα στη “Διαύγεια”. Κάτι που δεν συνέβαινε με την προηγούμενη διοίκηση...».

- Είναι τελικά εγγενείς οι δυσκολίες λειτουργίας του ΚΘΒΕ;

«Έκανα μία βόλτα στα στέκια του κέντρου, όταν ήρθα πέρσι. Συνάντησα παλιούς φοιτητές. Ξέρεις τι μου είπαν, όταν τους κάλεσα να δουν παραστάσεις; “Πολλή γερουσία, βρε παιδί μου, σ' αυτό το θέατρο”... Το Θέατρο (γενικώς -όχι μόνο το ΚΘΒΕ) απευθύνεται σε γυναίκες άνω των 45. Να, αυτός είναι ο στόχος. Να έρθουν και νέοι στις παραστάσεις. Να έρθει το θέατρο σε επαφή με την πόλη. Με το πανεπιστήμιό της. Προσπαθούμε με συνεργασίες. Στο “Μάνα κουράγιο” λ.χ. του χειμώνα (σσ: θα παρασταθεί την ερχόμενη χειμερινή περίοδο σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς με τη Λυδία Φωτοπούλου στο ρόλο της Μάνας), τη μουσική θα ερμηνεύει επί σκηνής 11μελές μουσικό σχήμα με φοιτητές του τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ ...Είναι και η νοοτροπία. Ζήτησα να γίνουν ακροάσεις για τους ρόλους. Πολλοί αρνήθηκαν. Οι ηθοποιοί στο ΚΘΒΕ δεν έχουν μάθει να κάνουν ακροάσεις».

- Κι αυτή η ανοιχτή επιστολή «εργαζομένων του ΚΘΒΕ» (η πρώτη για σας - είχαν προηγηθεί αντίστοιχου τύπου και υπογραφής καταγγελτικά κείμενα, με αποδέκτη και στις προηγούμενες διοικήσεις)...

«Είναι τυχαίο ότι “κυκλοφόρησε” με συγκεκριμένους αποδέκτες μία μέρα μετά η λήξη -και μη ανανέωση της σύμβασης συγκεκριμένων συνεργατών της προηγούμενης διοίκησης;

- Φτάνει να είναι κάποιος «καλλιτέχνης» και εν προκειμένω «αριστερός» για να αναλάβει τη διοίκηση ενός Κρατικού Θεάτρου; Η Τέχνη αλλάζει ανά... κυβερνητική αλλαγή;

«Δεν συμφωνώ πως θα πρέπει να αλλάζουν οι καλλιτεχνικοί διευθυντές ανά... κυβέρνηση. Προσωπικά, ναι, είμαι “αριστερής λογικής”- αν και πλέον οι διαχωριστικές γραμμές του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου είναι λίγο θαμπές... Δεν αισθάνομαι όμως ανάγκη να ισορροπήσω ανάμεσα σε ιδεολογίες. Υπάρχει όμως η τάση να εκτροχιασθεί αυτή η προσπάθεια και μ' ενοχλεί. Κάποιοι θέλουν να επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν... Βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση η χώρα... οπότε σκέφτηκα, αφού προκύπτει ευθύνη ας την αναλάβω. Αν όχι τώρα, πότε; Ας πάψουμε -ας πάψει η γενιά μου- να κάνει μόνο τον κριτή. Ας αναλάβουμε ευθύνες. Δεν έχω την αίσθηση της “εξουσίας”. Μόνο της ευθύνης. Ξέρω, είναι ουτοπικό αυτό που πάω να κάνω. Το Θέατρο, πάντως, δεν αλλάζει... χιλιάδες χρόνια τώρα. Προκύπτουν όμως καινούργιοι τρόποι για να το αφηγηθείς».

- Δέκα μήνες τώρα «ωδίνατε όρος». Εύχομαι να... τους δούμε αυτούς τους νέους τρόπους αφήγησης και στο ΚΘΒΕ. Αρχής γενομένης από τον «Αγαπητικό της Βοσκοπούλας» (πρεμιέρα την 1η Ιουλίου), τους «Επτά επί Θήβας» (7 Ιουλίου), τις χειμερινές φιλόδοξες παραγωγές και τη δική σας πρώτη σκηνοθεσία, που αναλάβατε ως διευθυντής (σσ: Θα σκηνοθετήσει τους μεταφρασμένους από τον Μίνωα Βολανάκη «Ψύλλους στ' αυτιά» του Ζ. Φειντώ).

«Οι ωδίνες συνεχίζονται, δεν ξέρω για πόσο, αλλά... ελπίζω να μην “τέξει μυν”. Οι “Ψύλλοι” πάντως είναι μία καθαρή κωμωδία. Την επέλεξα γιατί αυτή η σοβαροφάνεια είναι που πρέπει να φύγει. Όσο για το... τελικό στίγμα, αυτό το αφήνουμε, όταν ολοκληρωθεί το έργο μας. Το ΚΘΒΕ πρέπει να δώσει πολύ καλές παραστάσεις, πολύ καλών έργων, που να προκαλούν το ενδιαφέρον του κοινού, να το διασκεδάζουν, να το προβληματίζουν, να το φέρνουν σε επαφή με τα νέα ρεύματα και τις νέες ιδέες, να του γνωρίζουν ή να του... θυμίζουν τα κλασσικά κείμενα της παγκόσμιας δραματουργίας. Πολλή δουλειά και πολλά παράθυρα ανοιχτά να μπει φρέσκος αέρας! Θεωρώ πιο σημαντικό να σωθεί το ΚΘΒΕ, να μπει σε νέες βάσεις και να ξαναβρεί το κοινό του, παρά να βρω βήμα για να ανελιχθώ ως καλλιτέχνης! Εξάλλου, νέος είμαι ακόμη. Έχω μια 20ετια μπροστά μου για να αφήσω “έργο”». [Β. Χαρισοπούλου] ♦ ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ ♦


0000000HV

0000000MDSa

Last modified onΤετάρτη, 22 Ιουνίου 2016 12:20