Έναν χώρο που "χορεύει" σχεδίασαν δύο Λαρισαίες φοιτήτριες Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ. Κέρδισαν εύφημο μνεία σε διεθνή διαγωνισμό

Ένας χώρος που χορεύει; Ή μήπως η χαρτογράφηση ενός χορού; Χώρος και χορός έδεσαν αρμονικά και διαμόρφωσαν έναν «ναό της κίνησης».

Πρόκειται για έναν χώρο αφιερωμένο στην επαφή με τη μελέτη, διδασκαλία και έκθεση της κίνησης, που σχεδίασαν οι φοιτήτριες Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ, Έλλη Αθανασιάδου και Δήμητρα Γκουγκούδη, επιλέγοντας ως ιδανική τοποθεσία για ενδεχόμενη υλοποίηση του σχεδίου την οδό Πειραιώς, στην Αθήνα.

Το σχέδιο των φοιτητριών από τη Λάρισα, με τίτλο «Χορογραφώντας τον Χώρο» απέσπασε εύφημο μνεία, μεταξύ 167 συμμετοχών στον Διεθνή Διαγωνισμό «Tamayouz International Excellence Award - Excellence in Graduation Projects» που διοργανώθηκε από τον φορέα «Tamayouz Excellence Award» (η τελετή βράβευσης θα πραγματοποιηθεί στις 2 Δεκεμβρίου 2016, στο Αμμάν της Ιορδανίας).

"Αρχιτέκτονες και χορογράφοι οι γλύπτες του χώρου"

Πώς, όμως, σχεδιάζεται ένα κτίριο που "χορεύει"; "Η Αρχιτεκτονική και ο Χορός έχουν τον ίδιο στόχο, σχεδιάζουν στον χώρο. Η Αρχιτεκτονική σχεδιάζει υλικά αντικείμενα και ο χορός άυλα, πρόσκαιρα, φευγαλέα.

Στη βάση τους, αρχιτέκτονες και χορογράφοι αποτελούν γλύπτες του χώρου", εξηγούν οι δύο φοιτήτριες, τις οποίες οδήγησε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΑΠΘ ο ενθουσιασμός για το σχέδιο που εξελίσσεται σε δημιουργία και στη συνέχεια στη συνεργασία η κοινή τους αγάπη για τον χορό.

"Επέλεξα την αρχιτεκτονική γιατί με ενδιέφερε το σχέδιο, να δημιουργώ πράγματα εκ του μηδενός. Με τον χορό ασχολήθηκα επί μία επταετία και είναι για εμένα μία μεγάλη αγάπη. Αντίστοιχο ενδιαφέρον και ενασχόληση είχε και η Έλλη, με την οποία γνωριστήκαμε στη Σχολή", αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Δήμητρα Γκουγούδη, εξηγώντας πώς προέκυψε η συνεργασία και στη συνέχεια η εργασία και η διάκριση.

"Μας άρεσε η ιδέα, καθώς συνδυάστηκαν πολλοί διαφορετικοί παράγοντες μαζί. Ο χορός είναι καλλιτεχνική έκφραση, αλλά και η αρχιτεκτονική προσεγγίζει καλλιτεχνικά και άλλα πεδία και προσπαθεί να αφουγκραστεί συναισθήματα για να δημιουργήσει", προσθέτει.

Στον σχεδιασμό του κτιρίου βοήθησαν ο Μηχανικός Υπολογιστών Αλέξανδρος Δουμανόγλου και η χορεύτρια Φένια Χατζάκου. Σύμφωνα με τις φοιτήτριες το κτίριο σχεδιάστηκε "ως ένας χώρος επαφής με το σώμα για οποιονδήποτε, με στόχο την κοινωνική ενσωμάτωση περιθωριοποιημένων ομάδων, μάθησης και έρευνας πάνω στην κίνηση, αποβολής της πόλης, ψυχικής και σωματικής αναζωογόνησης και αλλαγής ρυθμού", ενώ "η ανοιχτή σκηνή αποτελεί έναν χώρο πολυδιάστατο, περίοπτο και πολυμορφικό".

Σε ό,τι αφορά την επιλογή της τοποθεσίας διευκρινίζουν ότι "η οδός Πειραιώς αν και ιστορικής σημασίας αποτελεί μία υποβαθμισμένη πρώην βιομηχανική περιοχή, στην οποία το ρυθμιστικό σχέδιο προσπαθεί να αλλάξει χαρακτήρα με την εισροή πολιτιστικών χρήσεων". [ΑΠΕ-ΜΠΕ]

Twitter